Sendiherrana heim

Væri ekki góður sparnaður  að sameina nokkur sendiráð, selja rándýr hús og minnka flottræfilsháttinn erlendis á vegum utanríkisráðuneytisins.  Sendiherrarnir, sem við það missa "brauðið" erlendis koma þá heim og starfa í ráðuneytinu.  Á tölvutímum með sífellt bættri tækni  þar sem menn "sitja heima" en funda þó með fólki í mörgum löndum, virðist mér alls ekki ástæða til að halda uppi tugum manna erlendis og greiða gífurlegar fjárhæðir fyrir húsakost.  Að ógleymdri risnu, sem vegur þungt. 

Ráðamenn fá dagpeninga þegar þeir dvelja erlendis á vegum ríkisins auk þess sem kostnaður er að fullu greiddur.  Þessu þarf að breyta.

Það er sannarlega hægt að taka til með sparnaðarhnífnum víðar en í heilbrigðiskerfinu.  Taka á innlagnargjald og fæðispeninga af sjúklingum.  Mér finnst það fráleitt og efa að til lengri tíma litið sé nokkur sparnaður í því.  Það verða að sjálfsögðu til nokkur störf  og síðan sérstök deild til að halda utan um þetta peningaplokk og stækkar eins og allt annað innan stofnunar.  Það kostar! Fyrir utan  að þetta mun vafalaust kosta mannslíf. Fátækt fólk veigrar sér við að þiggja innlögn. 

Og ég leyfi mér að endurtaka orð Kristínar Á. Guðmundsdóttur formanns Sjúkraliðafélags Íslands, en hún "segir lög brotin á sjúklingum með fyrirhuguðum niðurskurði  í heilbrigðiskerfinu. Ekki sé búið að lýsa yfir neyðarástandi sem sé forsenda þess að taka lög úr sambandi.  Hún segir heilbrigðiskerfi Íslendinga kastað sextíu ár aftur í tímann í einu vetfangi og ekkert bendi til þess að það sé tímabundin aðgerð. Ráðamenn hafi hinsvegar tryggt að sú launalækkun sem þeir ætla að taka á sig sé einungis tímabundin."