Darri frá Kanastöðum 4ra mánaða

Litli hvolpurinn er orðinn 4ra mánaða og bara stór eftir aldri.  Ótrúlega vaxa hvolpar hratt.  Maður nánast sér þá  vaxa.  Hann er bráðskynsamur og sterkur karakter.  Þekkja ekki allir hvolpaeigendur þessa tilfinningu:  Minn hvolpur ber af!  Bæði fallegastur og gáfaðastur. Jamm.

Við erum búin að skrá okkur (á netinu)  á námskeið hjá Hundaræktarfélaginu. Höfum bara ekki fengið staðfest hvort að við komumst að.  Væri gott að fá slíka tilkynningu fljótlega.  Námskeiðið hefst 21. jánúar n.k. 

Allar sprautur og slíkt er frágengið.

Darri fer daglega út með mig og bóndann.  Þeir feðgar fara út á morgnana en við tökum göngutúr um miðjan dag.  Þá reyndir á hundshjartað þegar hinar ýmsu upplifanir dynja á.  Meðal þess sem verkar sterkt  á Darra er  þegar við mætum öðrum vegfarendum en þá  finnst honum eðlilegt og nauðsynlegt að gelta hátt og myndarlega.  Ég hálf skammast mín og reyna að afsaka hann með því að hann sé "bara hvolpur".  Og ávíta hann og segi skýrt og greinilega "NEI".  Það virkar en er gleymt í næsta göngutúr.  Sagan endurtekur sig.

Í dag hittum við stóran og fallegan Golden Retriever, sem heilsaði Darra innilega.  Það var snusað og spáð og siðan kvöddust þeir í rólegheitum.  Mikilvægt að hvolpar hitti aðra hunda.

Eitthvað gengur rólega að kenna Darra hreinlætissiði en stundum undrast ég hvaðan allt þetta piss kemur.  Hann pissar mikið þegar hann er að atast í köttunum.  Er sennilega að merkja sér svæðið.  Það er meira en að segja það að vera með tvo heimilisketti og hundhvolp.  Hef áður átt tíkur og það gekk ágætlega. Þær komu báðar 2 mánaða á heimilið og lærðu að skilja heimilisköttinn hratt og örugglega.  Og að gera þarfir sínar utan  dyra.  Eiithvað hlýt ég að gera vitlaust.  En hvað?

Þetta hlýtur að koma með tímanum.  Bara að vera þolinmóð.  Sú góða regla gildir á flestum sviðum tilverunnar.

En þessi ungi einstaklingur setur lit á lífið.  Skemmtilegur og kátur félagi.