Vond meðferð á fólki

Fjallað var í Mogga 29. apríl s.l.  um sölu jarðarinnar Skáldabúða í Árnessýslu. Þar var fyrirsögnin:  Jörðin seld án auglýsingar.

Rætt er við ábúendur, hjónin Sigurgeir Runólfsson go Þóreyju Guðmundsdóttur.  M.a. segir Sigurgeir: " Ég hélt að bankarnir ætluðu að hjálpa fólki.  Við erum fimm manna fjölskylda á götunni og ég er atvinnulaus."

Þarna kemur fram skoðun sem margir áttu sameiginlega.  Að líta á banka sinn sem "vin" .  Þannig var stefnan lengi, byggt á gagnkvæmu trausti.  Því trausti hefur algjörlega verið kollvarpað með vægast sagt nöturlegri framkomu bankanna við hina almennu viðskiptavini.

"Sigurgeir er fæddur og uppalinn á Skáldabúðum. Hann tók við búi foreldra sinna árið 2000. Byggt var nýtt fjós á Skáldabúðum árið 2005, en það er búið nýjustu tækni, m.a. mjaltaþjóni. Hann keypti einnig mjólkurkvóta samhliða stækkun búsins og ræktaði tún úr því að vera 38 hektarar í það að vera 103 hektarar.

Upphaflega voru þessar fjárfestingar fjármagnaðar með innlendum verðtryggðum lánum hjá Íslandsbanka. Þau lán hækkuðu í takt við verðbólgu og þegar Sigurgeir átti í erfiðleikum með að standa í skilum stakk bankinn upp á að breyta lánunum í erlend lán. 60 milljóna króna láni var breytt í erlent lán sem nú er komið yfir 130 milljónir. Þegar þessi breyting var gerð stóð gengisvísitalan í um 130. »Hann sagði við mig í bankanum að þegar gengisvísitalan væri komin niður í 110 yrði láninu aftur breytt yfir í íslenskt lán og við myndum hagnast á lækkuninni. Manni þótti þetta allt mjög sniðugt,« sagði Sigurgeir sem segir að hann hefði sett allt sitt traust á ráðleggingar bankans. Heildarskuldir búsins á Skáldabúðum var vel yfir 200 milljónir þegar jörðin var seld."

" Það sem við erum ósátt við  er hvað bankinn  kom óheiðarlega fram við okkur.  Hann laug að okkur. " segja hjónin Sigurgeir Runólfsson og Þórey Guðmundsdóttir kona hans. 

Þetta eru þung orð og lýsa miklum vonbrigðum og sárindum.  En þarf maður nokkuð að velkjast í vafa um sannleiksgildi þessara orða.  Hvað hefur ekki gerst í bönkum landsins.  Svindl, sukk og svínari frá morgni til kvölds já og á næturnar líka.

Og leiðir til spurningar:  Hvað vitum við í ósköpunum um það sem er að gerast einmitt núna í þessum bönkum?  Hvar er gagnsæið sem okkur var lofað?  Hvað eru menn í  bankastólum að bralla í húmi nætur?  Og um hábjartan dag?   

Undarlegt er t.d. kúlulán til Jóns Ásgeirs Jóhannessonar með veði í yfirveðsettum eignum konu hans?

Sá ágæti maður skuldar ásamt fjölskyldu sinni svo mikla peninga að við getum varla skilið - tengt þær upphæðir við okkar litlu líf og eignir.  Blessaður maðurinn keypti fjallaskála sér til yndisauka.  Þeir kostuðu eitthvað sem ég  man ekki eða vil ekki muna.  Það er svo heimskulegt að ég nenni ekki að hugsa það.

Lítum svo á bóndann sem við er rætt í Mogga.  Hann býr á feðraóðali sínu (ennþá).  Hann hefur farið vel og vandlega eftir ráðum bankans síns til að bjarga jörð sinni já og tilvist sinni og sinna.

Hvað uppsker hann?  Bankinn tekur ekki ábyrgð á vondum ráðum sínum honum til handa.  Heldur selur jörðina án miskunnar.

Það er ekki sama Jón og Sigurgeir.