Hús, híbýli og hár.

Undanfarnar vikur hefur veið unnið hörðum höndum við að breyta/umbylta baðherbergi á heimilinu.  Upphaflega var sturtan orðin ónýt.  Og þetta vatt upp á sig .  Og endaði með að allt var tekið, baðkar, sturta, flísar, klósett og vaskar.

Gríðarleg vinna og ótrúlegt ryk sem lá yfir öllu innanhúss og sást varla handa skil.

Iðnaðarmenn komu að verkinu. Fagmenn, sem unnu vel og voru vandvirkir.

Nú er verkinu lokið.  Við fórum á skírdag í Sorpu með hauga af brotum.  Fjórar ferðir.  Tvær í  nýju Sorpu í Hafnarfirði.  Þar er alveg sérstaklega góð aðstaða og þægileg.  Tvær í Kópavog þar sem ekki er eins flott en mun styttra að aka.  Þangað fórum við með úrgang sem ekki var svo þungur. Á báðum stöðum var greitt fyrir.  Skv. gjaldskrá.

Baðherbergið er orðið draumalandið.  Þar læt ég mér liða vel.

Í gær var mikil hreingerning áður en matargestir komu í hús.  Tuskur á lofti og skúringargræjur á fleygiferð. Ryksugan á fullu, Nillan góða.  Öflug með afbrigðum.

EN það sem virkilega er erfitt viðureignar:  Kattahár og hundahár.  Þessi yndi okkar fella hár þessar vikurnar og það er ótrúlega mikið.  Verst er þó að þau sækja mjög í að liggja í plusssófanum, stoltinu á heimilinu. Þar eru haugar af hárum þó nýbúið sé að ryksuga.  Hárin bara liggja þarna áður en maður getur hugsað! 

Ætli sé til einhver lausn á þessum vanda, sem bæði dýrin og mannfólkið geta unað við?